In juni 1981 beweerden zes jongeren, allen afkomstig van Bijakovici, een dorpje behorend bij Medjugorje, dat de Moeder Gods hen op een berg vlakbij was verschenen en zich kenbaar had gemaakt als de “Koningin van de vrede”. Al gedurende een van de eerste verschijningen, die tot op de dag van vandaag doorgaan, riep de Moeder Gods de mensen op door deze zes jonge mensen vrede te sluiten met God en met elkaar. Opdat deze vrede tot stand zou kunnen komen, zou men de onderlinge relaties moeten veranderen, je relatie tot God in en door het gebed, de relatie met onszelf door in alles God te zoeken, te ontmoeten en Hem ons hart te geven en de relaties tot onze medemensen, door hen lief te hebben in de mate die God van ons verlangt, door vergeving en verzoening.

Deze evangelische boodschap verspreidde zich over de hele wereld, met als gevolg dat er vele honderdduizenden de roepstem van de hemel in hun hart ervoeren om daar, in Medjugorje, een getuigenis op te doen van de liefde van God. Medjugorje werd al zeer snel en voor zeer velen een geliefd bedevaartsoord waar de pelgrims  de prille en serene vorm van de beleving van het evangelie mochten zien gebeuren in hun eigen hart en in de mensen rondom hen. Veel pelgrims verklaren steeds weer opnieuw, dat een innerlijke kracht hen ertoe aanzette naar Medjugorje te komen, terwijl anderen geïnspireerd door berichten van vrienden of door de getuigenissen van velen die in Medjugorje een diepe vreugde en innerlijke vrede hebben gevonden die blijvend is, besloten om te gaan naar Medjugorje. Velen beleven de totale verzoening met zichzelf, met God en de medemens, hetgeen vooral gebeurt door het sacrament van de verzoening en boete. Een nieuw innerlijk leven, stromend van levend en genezend water bereiken de diepte van hun hart, waardoor het verlangen opborrelde om Jezus op de eerste plaats te stellen. Ze knielen neer en belijden dat Jezus de Heer is in hun huis (= het hart). Een nieuwe vorm van verlangen naar gebed, het zoeken van het aangezicht van God, aan de voeten van het kruis.

Medjugorje kent een aantal ontmoetingspunten waar de pelgrims samen komen om te bidden en hun hart voor God en de Moeder Gods te openen. Dit zijn “de Verschijningsberg”( Podbrdo ), de Kruisberg ( Krizevac ) en de Parochiekerk. Op de Verschijningsberg, waar de Moeder Gods tijdens de eerste dagen van de verschijningen aan de zieners verscheen (ook nu nog vinden daar regelmatig verschijningen plaats) komen de pelgrims samen om de Rozenkrans te bidden, om aan de top van de berg in reflectie te knielen, Bijbel te lezen, de boodschappen van de Moeder Gods te bemediteren, te genieten van de kracht van de stilte en van die bijzondere aanwezigheid van God.

De Kruisberg is de favoriete plaats voor de verering, bemeditering en beschouwing van het lijden van Christus. De parochiekerk en het plein eromheen zijn de plaatsen waar de viering van de Eucharistie, en het sacramentele leven, zoals de biecht, centraal staan, hoewel ook daar dagelijks de rozenkrans wordt gebeden . Tenslotte is er nog het Blauwe Kruis, alwaar mensen vaak in stilte gaan bidden en de aanbiddingskapel naast de kerk, alwaar, als er de Eucharistie niet wordt gevierd dagelijks het Allerheiligste kan worden aanbeden. Ook op woensdag- en zaterdagavond in de late avonduren in de parochiekerk of op het plein achter de kerk, met vele duizenden mensen. Niet de uiterlijke zaken tijdens de vieringen zijn van het grootste belang, maar de innerlijke diepte die de mensen werkelijk raakt en bezielt.  

De sfeer in Medjugorje helpt vele pelgrims tot het nemen van het besluit om te gaan biechten, om vervolgens, door deze sacramentele ontmoeting met de Levende God, hun bekering te beleven en ook in hun geloofsleven een echte ommekeer te ervaren.  Het genezingsgebed voor de zieken is in het avondgebedsprogramma van Medjugorje opgenomen, als dankgebed na de Heilige Mis, dit omdat de mensen heel in het bijzonder  verlangen naar genezing, in de meest letterlijke zin van het woord, lichamelijk zowel als een diepe innerlijke genezing van zovele verwondingen, teleurstellingen en verdriet.

Medjugorje is de plaats van het wonder in het hart, een radicale ommekeer naar God toe. In Medjugorje vieren we de katholiciteit van de ene, ware, heilige apostolische Kerk. De meest diepe belevenis voor de pelgrims die naar Medjugorje komen is zeker de Heilige Mis; de ontmoeting met het geheim van het geloof, dat zij in hun dagelijks leven meenemen, om zodoende ook het geloof in de grauwheid van alledag te kunnen leven en beleven. De spiritualiteit van Medjugorje kenmerkt zich als buitengewoon Bijbels, waardoor de pelgrims een zeer diepe Bijbelse en eucharistische liefde naar hun parochiekerken brengen.

Het eigenlijke wonder van Medjugorje is het geheim waarin God van binnenuit de harten opent en waar de mens dit geheim van zijn eigen leven ontdekt en zich in vrije liefde schenkt aan het geheim van God. Vele jonge mensen ontdekken in zichzelf het verlangen om God te dienen, hun hart aan Hem te geven, zich te laten leiden door de kracht van de Heilige Geest, waardoor er vele roepingen ontdekt worden, tot het priesterschap, het kloosterleven, het huwelijk. Er zijn seminaries waarvan de bisschoppen vertellen dat wanneer Medjugorje er niet was geweest, ze allang de seminaries hadden moeten sluiten door gebrek aan roeping.

Wanneer Medjugorjepelgrims weer naar huis teruggaan, blijven zij niet passief. Wat ze in Medjugorje hebben ontdekt, geproefd en ervaren, diepen ze verder uit. Velen kunnen aan de teruggekomen pelgrims letterlijk zien dat de Heer grote dingen heeft gedaan in hun harte. Ze stralen van de liefde van God; ze hebben een nieuw ideaal ontdekt, een nieuwe horizon verkend , een nieuw perspectief gekregen. Ze nemen de dankbare verplichting op zich het Evangelie en de boodschappen van de Moeder Gods opnieuw te gaan beleven om vervolgens vaak actief te worden in de parochies of gemeenschappen waarin ze verblijven. Zo ontstaan er overal in de wereld gebedsgroepen en vredescentra die als voorbeeld en aansporing voor hun omgeving gaan werken.

Hier in Medjugorje verschijnt de Heilige Maagd als Koningin van de Vrede om, zoals zij al zo vaak heeft gezegd, bij God te bemiddelen en voorspraak voor ons te houden en daarom is zij, zoals dat ook in de constituties van het Tweede Vaticaans Concilie in het 8e hoofdstuk met de titel “Lumen Gentium” wordt omschreven, de MOEDER VAN ALLE MENSEN. 

Maria zegt:

“Indien gij zoudt weten hoeveel ik van u houd, zoudt gij tranen van vreugde vergieten”.

Maria wil ons als een Moeder aan de hand nemen en naar haar Zoon leiden. Zij weet dat wij in Jezus de ware innerlijke vrede, de echte vreugde, het onbeschrijfelijk geluk, leven en genezing kunnen vinden. Juist dátgene waarnaar wij verlangen… Hij is de Redder en Heer die gelukkig maakt…

Maria zegt:

“Lieve kinderen, ook vandaag verheug ik mij met jullie en daarom nodig ik jullie allen uit tot het gebed met het hart. Mijn lieve kinderen, tevens nodig ik jullie allen uit, God met mij hier te danken voor alle genaden, die Hij jullie door mij geeft. Verder wens ik, dat jullie begrijpen, dat ik hier niet alleen een plaats ten behoeve van de ontmoeting van de harten wil verwezenlijken. Ook wens ik, dat mijn hart, het Hart van Jezus en jullie een hart een hart van liefde en vrede wordt, en daarom mijn lieve kinderen vraag ik jullie, bid en verheug jullie over alles wat God hier verricht, hoewel Satan opnieuw bezig is met het provoceren van twist en onvrede. Ik ben met jullie en leid jullie op de weg van de liefde. Dank, dat jullie aan mijn oproep gehoor hebben gegeven.”

Bij Medjugorje-pelgrims leeft veelal de sterke wens opnieuw naar Medjugorje te pelgrimeren en ook anderen mee te nemen. Dat draagt het meeste eraan bij, dat het aantal pelgrims almaar blijft groeien.

Keer op keer wordt getuigd van het feit dat Medjugorje vieren en beleven een diepe gewaarwording is, een prachtige bedevaart en een fijne vakantie. 

geschreven door: Pastoor Hans Vergeer (+ 26-12-2016)